راهنمای رصد شبانه، مارس 1400 – زومیت

[ad_1]

شاید نتوانید آسمان شب را از طریق آلودگی نورهای شهر مشاهده کنید. اما باید به یاد داشته باشیم که پدیده هایی نیز وجود دارند که می توانید از آنها لذت ببرید و دقایقی را از استرس روزانه دور کنید.

برای تماشای بسیاری از این رویدادها نیازی به تجهیزات گران قیمت ندارید و کافی است حداقل 15 دقیقه قبل از شروع به مشاهده به حیاط خلوت یا فضای باز دیگری بروید تا چشمانتان به شرایط تاریک عادت کند. حتی اگر با صورت های فلکی و جهت گیری در آسمان شب آشنایی ندارید، نگران نباشید. از آنجایی که اپلیکیشن های skymapping برای گوشی های هوشمند، استفاده از حسگرها در این گجت ها، پس از تایپ نام هدف، شما را راهنمایی می کند. بسیاری از این برنامه‌ها دارای دستگاه‌های دید در شب هستند تا با روشن کردن همه چراغ‌های صفحه قرمز، چشمان شما را با تاریکی هماهنگ نگه دارند.

آسمان شب در مارس 1400

همزمان با افزایش سریع طول روز و نزدیک شدن به عید نوروز، آسمان اسفند در بهار سال آینده زوایایی از مناظر شگفت انگیز سیارات منظومه شمسی را باز خواهد کرد. در ادامه به بررسی مهم ترین رویدادهای رصدی این ماه می پردازیم.

دوشنبه، 23 مارس: مشتری در افق صبح به اوج می رسد

در صبح روز 23 مارس، زهره در افق صبح و حدود 25 درجه از افق در طلوع خورشید به اوج خود رسید. این بهترین زمان برای رصد سیارات در آسمان صبح است. می توانید زهره را امروز از حدود ساعت 4:30 تا 30 دقیقه قبل از طلوع خورشید در افق ببینید. پیدا کردن زهره کار سختی نیست. بعد از ماه، درخشان ترین چیزی که در آسمان می بینید زهره است.

چهارشنبه 2 مارس: مقایسه عطارد و زحل

صبح امروز 11 اسفند ماه عطارد و زحل کمتر از 1 درجه از هم فاصله دارند و به طور همزمان در نمای دوردست دیده می شوند. اما نزدیکی آنها به خورشید باعث می شود که آنها متوجه شوند. 30 دقیقه قبل از طلوع خورشید، ارتفاع آنها از افق تنها 4 درجه است، که دیدن این مقایسه را از یک رصدخانه افق کاملاً باز غیرممکن می کند. حتی در رصدخانه درست، نور گرگ ها مانعی جدی برای رصد آنهاست. اگر می خواهید توانایی مشاهده را به چالش بکشید، می توانید از این فرصت استفاده کنید.

چهارشنبه 2 مارس: ماه نو

هلال ماه در ساعت 21:06 روز چهارشنبه 2 مارس رخ می دهد، اما در هیچ جای دنیا دیده نمی شود.

در غروب روز پنجشنبه 12 اسفند ماه همچنان رؤیت هلال ماه از ایران دشوار است و در شرایط رصد مناسب و در صورت وجود افق بدون مانع روی زمین، هلال ماه تا 40 دقیقه پس از غروب خورشید قابل کاوش است.

این جمعه 13 اسفند ماه به راحتی با چشم غیر مسلح در سراسر ایران قابل مشاهده است.

چهارشنبه 16 مارس: مقایسه مشتری و مریخ

در صبح روز 16 مارس، همسایگان جهان در منظومه شمسی ملاقات خواهند کرد. مریخ امروز در حدود 4 درجه در آسمان از زهره درخشان قرار دارد و در سمت راست و کمی پایین تر مشاهده می شود.

برای دیدن این مقایسه می توانید مرز جنوب شرقی را از دو ساعت تا 45 دقیقه قبل از طلوع آفتاب ببینید.

جمعه 18 مارس: ماه کامل

یکشنبه 20 مارس: اعتدال بهاری

اعتدال بهاری آغاز بهار در نیمکره شمالی است. نقطه چشمه اعتدال در آسمان محل تلاقی مسیر خورشید و استوای آسمان است که مبدأ خط استوا است.

این نقطه در حدود 3000 سال پیش در زمان تمدن بابل نو که 12 برج اختراع شد در صورت فلکی خرس یا بره قرار داشت و به همین دلیل هنوز به آن “نقطه اول بارداری” می گویند. اما اکنون به دلیل حرکت زمین، خورشید در این زمان از اعتدال بهاری در صورت فلکی حوت یا حوت قرار دارد.

در این روز از سال طول کل شبانه روز جهان برابر با 12 ساعت است. همچنین امروزه خورشید واقعاً از مشرق طلوع می کند و در غرب به افق فرود می آید.

صورت فلکی پیشنهادی: دو رقمی

نقشه اتحادیه بین المللی نجوم و مجله آسمان و تلسکوپ از یک صورت فلکی دو بعدی (ترجمه فارسی زومیت)

برای مشاهده نقشه اصلی با فرمت PDF روی تصویر کلیک کنید.

جهت یابی

صورت فلکی دوقطبی یک صورت فلکی زمستانی است و بهترین زمان برای دیدن آن از ژانویه تا اواخر فروردین است. اما به جز دوره خرداد تا اواسط مرداد، در شب دیده می شود.

این صورت فلکی را می توان از هر دو نیمکره به جز عرض های جغرافیایی زیر 70- درجه دید. دو ستاره درخشان این صورت فلکی، کاستور و پولکس، یافتن آن را آسان می کنند.

بهترین راه برای یافتن آنها، کشیدن یک خط فرضی از ستاره شکارچی (صورت فلکی حوت) به ستاره منظومه (ستاره میانی کمربند شکارچی) و امتداد آن است. همچنین می توانید از صورت فلکی دب اکبر (دب اکبر) کمک بگیرید و خط فرضی را از مجلل به عطارد وصل کنید و آن را تا رسیدن به کاستور و پولکس ادامه دهید.

اسطوره شناسی

جوزا یکی از قدیمی ترین صورت های فلکی در آسمان است. دو جسم دوازده صورت فلکی زودیاک هستند که خورشید از آنها می گذرد. به همین دلیل، از دیرباز مورد توجه ستاره شناسان بوده است.

اولین شواهد استفاده از این تصویر برای مجموعه ستارگان آسمانی به دوران مس میانه و آجرهای بابلی برمی گردد که بیش از 3100 سال قدمت دارند. در تمدن سومری و تمدن های تأثیرگذار آن، دو ستاره درخشان صورت فلکی دوپویزر مدرن، صورت فلکی «دوقلو بزرگ» را تشکیل دادند (به سوئدی بخوانید: از چپ به راست، ستاره).[های]- دوقلوها – جدا – بزرگ – بزرگ).

ستاره سمت چپ «زمین-هوا» و ستاره سمت راست «مش-لام-تا-ه-ا» نام دارد. این دو نفر حقیرانی هستند که از دروازه ها مخصوصاً دروازه های عالم اموات نگهبانی می دهند و مرده ها را که رسیدند تکه تکه می کنند. البته این به این معنا نیست که آنها نگرش بدی دارند. شواهد مربوط به دوران اخیر آشوری نشان می دهد که مردم برای محافظت از خانه خود در برابر شیاطین و دزدان، دو دانه کوچک خدای خدا را در ورودی خانه خود دفن می کردند.

(سمت چپ) Logaleira و Mashlama Taaa در نقاشی های بین النهرین باستان و (راست) نام آنها در کتیبه های میخی آشوری. ترجمه حروف کلمه به کلمه است و به این معنی نیست که برای چیزی استفاده می شود. Logaleira (معمولاً Logalgera نوشته می شود) به معنای “پادشاه قدرتمند” و Mashlama ta’a به معنای “کسی که از مشلما (نام معبد باستانی یا درخت بادام) سرچشمه گرفته است.

این صورت فلکی صدها سال بعد وارد فرهنگ یونان باستان شد و ویژگی‌های افسانه‌ای کاستور و پولکس را در خود جمع کرده است. کاستور و پولکس با مادر لدا، ملکه اسپارت، دوقلو هستند. اما کاستور پسر تیندارئوس، پادشاه اسپارت بود، در حالی که پدر پولکس، زئوس، فرمانروای خدا بود. به همین دلیل کاستور میرا ولی پولکس جاودانه شد. هر دو به ترتیب به اسب سواری و بوکس معروف هستند و در مسابقات و ضیافت ها شرکت کرده اند.

مجسمه‌های کاستور و پولکس در ورودی Piazza del Campidolio، رم، ایتالیا

کاستور در نهایت در جنگ کشته شد. زئوس پولکس را با دو گزینه معرفی کرد. یا تمام وقت خود را در کوه المپ (محل خدا) گذراند یا نیمی از جاودانگی خود را به برادرش منتقل کرد. او مسیر دوم را انتخاب کرد و از آن به بعد هر دو نیمی از سال را در المپوس و نیمی دیگر را در هادس (جهان اموات و مرگ) گذراندند. آنها در نهایت تبدیل به دو ستاره درخشان در صورت فلکی جوزا شدند.

ستاره

صورت فلکی دوقطبی دارای 85 ستاره است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است. در ادامه به معرفی تعدادی از آنها می پردازیم.

شعر

آلفا دوپیسر یا کاستور دومین ستاره درخشان صورت فلکی پس از پولکس و بیست و چهارمین ستاره درخشان در آسمان شب است. وضوح آن در آسمان 1.6+ و به رنگ آبی قابل مشاهده است. اما کاستور در واقع یک سیستم 6 ستاره است که از 3 جفت جفت تشکیل شده است. این سامانه حدود 51 سال نوری از زمین فاصله دارد.

پولکس

بتا دوپیسر یا پولکس با اندازه +1.14 درخشان ترین ستاره صورت فلکی دوپیسر و درخشان ترین ستاره آسمان هفده است. برخلاف کاستور، پولکس تنها ستاره‌ای است که روغن هیدروژنش تمام شده و به یک غول نارنجی تبدیل شده است. این ستاره 34 سال نوری از زمین فاصله دارد و نزدیکترین ستاره غول پیکر به منظومه شمسی است. جرم آن دو برابر جرم خورشید و شعاع آن نه برابر جرم خورشید است. در سال 2006، وجود سیاره ای با جرم حداقل 2.3 برابر مشتری و دوره مداری 590 روزه به دور پولکس تایید شد.

مرکز

دلتا دوپیسر یا وسات، یک ستاره سفید-زرد در فاصله 60 سال نوری از زمین است که با دمای 5.5+ در آسمان می درخشد. ستاره فقط 0.2 درجه از دایره البروج فاصله دارد و خورشید، ماه و گاهی سیارات از آن عبور می کنند. در سال 1930، کلاید تامبا ماهواره کوتوله پلوتو را در فاصله 0.5 درجه از سیاره مرکزی کشف کرد. این ستاره برای محاسبه شکل و اندازه سیارک هایی که به دلیل چرخش آنها در منظومه شمسی از نفت عبور می کنند استفاده می شود.

ستاره مرکزی در 1.1 میلیون سال آینده به 6.7 سال نوری از خورشید خواهد رسید.

اجسام غیر ستاره

خوشه ستاره ای M35 را پرتاب کرد

مسیه 35 یا M35 یک صورت فلکی باز در صورت فلکی دو قطبی در فاصله 2800 سال نوری از زمین است. این خوشه تقریباً به اندازه یک ماه کامل در آسمان است. اندازه کلی آن + 5.3 است و با چشم غیرمسلح در آسمان تاریک قابل مشاهده است.

ستاره آبی سمت چپ مرکز تصویر متعلق به گروه M35 است.

سحابی اسکیمو (NGC 2392)

سحابی اسکیمو یک سیاره دو قطبی است. نام آن به دلیل ظاهر آن است که شبیه سر اسکیمو با کلاه خز است. این سحابی از لایه ای از ستاره خورشید مانند تشکیل شده است که در پایان عمر ستاره توسط بادهای شدید به فضا پرتاب می شود. این سحابی اولین بار توسط ویلیام هرشل، ستاره شناس مشهور بریتانیایی و کاشف اورانوس، در سال 1787 کشف شد.

بارش شهابی جوزا

بارش شهابی جمینی یکی از دو بارش شهابی فراوان در هر سال است. مرکز بارش در آسمان یک صورت فلکی دو بعدی است و هر سال در شب بیست و سوم یا بیست و چهارم آذر ماه به اوج فعالیت خود می رسد. اگر از فاصله دور از آلودگی نوری نگاه کنید، می توانید حدود 120 شهاب در ساعت ببینید.ساعت.

شهاب های این بارش از برخورد ذرات به جا مانده از سیارک “3200 فایتون” با جو جهان تشکیل شده اند. سیارک ها هر 1.4 سال یکبار به دور خورشید می چرخند و در نتیجه، ذرات تشکیل دهنده بارش شهابی به سرعت جایگزین می شوند و نرخ ساعتی سیاره ای (ZHR) تقریبا ثابت می ماند. ذرات باقی مانده از فایتون بسیار بزرگتر از سایر شهاب سنگ ها هستند و هنوز هم با سرعت کمتری نسبت به سایر طوفان های بارانی به جو زمین می افتند. هر دوی این عوامل شهاب‌های جمینی را درخشان‌تر و کندتر می‌کنند و دیدن آن‌ها را آسان‌تر می‌کنند.

اگر از مقاله راهنمای رصد آسمان شب لذت بردید، نظرات خود را در مورد بهبود آن با زومیت به اشتراک بگذارید.