[ad_1]
گرده یا مارمولک نیوزلند شبیه یک ایگوانای تیره است. اما این خزندگان خاردار در واقع مارمولک نیستند و آخرین خزندگان مرموز و باستانی به نام Rhynchocephalians هستند که پس از اوج گیری خود در دوره ژوراسیک منقرض شدند. آنها شگفتی های خانواده خزندگان هستند.
تواتارا می تواند بیش از یک قرن زندگی کند، در آب و هوای بسیار سرد زنده بماند و آرواره های خود را به جلو و عقب حرکت دهد تا حشرات، پرندگان دریایی و دیگر گونه ها را از بین ببرد. آنها زیر فلس های روی سرشان چشم های اولیه ثالثی دارند که ممکن است به آنها کمک کند تا خورشید را دنبال کنند. این شخصیت های عجیب و غریب تواتارا را به یک پازل تکاملی تبدیل می کنند. علاوه بر این، سوابق فسیلی پراکنده از خویشاوندان منقرض شده حیوانات، دیرینه شناسان را متحیر کرده است.
مارمولک ریوی که به عنوان “فسیل زنده” نیز شناخته می شود، متعلق به خزنده به اصطلاح نوسنگی است که تا پایان دوره مزوزوئیک تا حد زیادی منقرض شد.
تقریباً همه افراد تازه کار که احتمالاً در رقابت با مارمولک ها و مارها منقرض شده بودند، در پایان دوره مزوزوئیک منقرض شدند. بسیاری از آنها چیزی بیش از دندان های گرد و غبار گرفته و تکه های فک نیستند.
چندین دهه است که قطعات مهم این پازل در کشوهای موزه های ایالات متحده ظاهر می شود. استفانی پیرس، متصدی موزه باستان شناسی مهره داران هاروارد، و تیمش اخیراً در حالی که به دنبال نمونه های فسیلی در موزه بودند، اسکلت تقریباً کاملی از حیوانات مارمولک مانند را بر روی سنگی به اندازه دستانشان کشف کردند. جانورشناسی تطبیقی
فسیل ها در سال 1982 در طی یک سفر تحقیقاتی به سازند کوئینتا کشف شدند. سازند کوئینتا یک گیاه غنی از فسیل است که در شمال آریزونا واقع شده است. این مجموعه از سنگ های قرمز در اوایل ژوراسیک، دوره اولیه دایناسورها نهشته شده است. در اطراف این دشت سیلابی باستانی، دایناسورهای باستانی مانند دنفورد در کنار حیوانات زرهی غول پیکر کروکودیل مانند زندگی می کنند. پستانداران اولیه، مانند خفاش ها و خزندگان عجیب و غریب، زیر پای این حیوانات بزرگ می خزیدند.
در حالی که فسیل های پستانداران در این منطقه ابتدا توجه محققان را به خود جلب کرد، دیرینه شناسان هاروارد دکتر پیرس و تیاگو سیموئز که در تکامل اولیه مارمولک ها تخصص دارند، در نهایت این نمونه ها را به طور عمیق مورد مطالعه قرار دادند. در مقاله اخیر در مجله Communication Biology، دانشمندان نام خود را تغییر دادند ناوا خوزه فینو دونسانی دندادند. این گونه و نام به مردم ناواهو اشاره دارد که در مناطقی زندگی می کنند که فسیل ها در آن یافت می شود.
اسکلت کشف شده در شمال آریزونا و متعلق به Navasphonodon Sonny حدود 190 میلیون سال قدمت دارد و یکی از قدیمی ترین خویشاوندان تواتارای مدرن است.
دانشمندان از اسکن های میکروسکوپی برای بررسی فسیل های سه بعدی و جمجمه های بزرگ شده دیجیتالی استفاده کردند. اگرچه بدن این حیوان شبیه مارمولک است، اما ساختار جمجمه مانند آن شبیه به بدن وزغ است. این حیوان دندان های تیز و به هم پیوسته ای دارد که مستقیماً از استخوان فک بیرون زده است. جمجمه همچنین دارای دو سوراخ در پشت چشم های حیوان است. این تنظیم یکی از ویژگی های کلیدی است که تواتارا را از مارمولک تنها با یک حفره متمایز می کند. سوراخ های اضافی به ثابت نگه داشتن جمجمه در هنگام پوشیدن قیچی تواتارا کمک می کند. دکتر. سیموئز می‌گوید: «همه این ویژگی‌ها برای تواتارای مدرن کاملاً واضح است و برخلاف آنچه در دیگر خزندگان مدرن می‌بینیم».
پس از چندین سری آزمایش آماری، محققان اسفنون ناواهو را در نزدیکی پایه دودمان Tuatara قرار دادند. مطالعات فسیلی نشان می دهد که بدن تواتارای مدرن در دوران ژوراسیک ظاهر شده و در طول 190 میلیون سال کمی تغییر کرده است. این از تعریف این خزندگان به عنوان “فسیل های زنده” پشتیبانی می کند. دکتر سیموئز گفت: آرواره های تواتارای مدرن به مجموعه ای از دندان ها ختم می شوند که شبیه نوک های تیز هستند که در ناواسفنودون وجود ندارند.
به گفته کلسی جنکینز، دانشجوی دکترا در دانشگاه ییل که در تکامل خزندگان تخصص دارد، نسب بسیاری از نوزادان در تاریخ آنها تغییر چندانی نکرده است. با این حال، او می گوید 200 میلیون سال بسیار طولانی است.
محققان استدلال کرده اند که فقدان تنوع ممکن است نشان دهنده ماهیت فشرده انتخاب طبیعی باشد (که به طبیعت جدید نسبت داده شده است). دکتر سیموئز گفت: تکامل آهسته به معنای عدم تکامل نیست و اساساً معادل ضرب المثل پاک نکردن سر بی درد است.
در حالی که کشف ناواواسفنودون فصل های مهمی از تکامل تواتارا را روشن می کند، بسیاری از داستان های این خزنده همچنان یک راز باقی مانده است. دکتر پیرس می‌گوید: «اینکه چرا تواتاراهای مدرن و فرزندان آنها در یک دوره زمانی طولانی به کندی رشد کرده‌اند، سؤال بزرگ‌تر و دشوارتر است.» ما به فسیل های بیشتری نیاز داریم».
[ad_2]
