محسن هاشمی در روزنامه اعتماد می نویسد؛ آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی و بسیاری دیگر در اوایل آبان 58 به حج رفتند و در آنجا بود که امام خمینی به ورود شاه به آمریکا پاسخ دادند.
سفر بازرگان به الجزایر برای شرکت در جشن روز استقلال الجزایر و دیدار وی با مشاور امنیتی پرزینسکی رئیس جمهور آمریکا، پس از بازگشت عید قربان به عراق و دعا برای بازگشت خامنه ای، اعتراضات و اعتراضات ضد آمریکایی را در ایران برانگیخت.
آن دو در 13 آبان در مکه بودند و از شنیدن دستگیری سفارت آمریکا در شب هنگام آماده شدن به رختخواب از رادیو تعجب کردند، زیرا این سیاست انقلاب و حتی آمریکایی های قبلی نبود. ایران مجروح، مرد مسلحی که در 25 بهمن 57 با موافقت نماینده دولت موقت به سفارت حمله کرد و در مهرماه مردم فداییان به سفارت آمریکا حمله کردند که توسط پلیس بیرون شد.
واضح است که نه شورای انقلاب و نه دولت موقت حاضر به چنین اقداماتی نیستند و تحلیل آنها (آقای خممانی و آقای هاشمی) دور از کشور است و این موضوع به زودی حل خواهد شد.
در تهران به تفصیل مشخص شد که دانشجویان معترض بدون هماهنگی با مقامات وقت به سفارت هجوم بردند و آن را تصرف کردند، سپس امام خمینی (ره) با نگاهی به مدارک تایید کردند و گفتند که ما مطلع شدیم. . سفارت آمریکا مرکز جاسوسی و تبانی بوده است.
سخنان امام که آمریکا را مقصر حادثه می دانستند، نه تنها آمریکایی ها را ناامید کرد، بلکه عده ای را هم که از روز اول به میدان آمدند تا جلوی جنبش مبارزاتی را بگیرند.
تسخیر سفارت آمریکا توسط دانشجویانی که خود را پیرو امام می‌خواندند، به مهم‌ترین خبر جهان تبدیل شد و با حضور موسوی خوئینی‌ها در جمع دانشجویان و سخنان امام، جنبش دانشجویی را تایید کرد که از این هم گسترده‌تر بود. انقلاب نسبت به انقلاب اول، موج ضدآمریکایی مورد حمایت گسترده قرار گرفت، مردم را در کشور راه انداخت و کار همه اعم از موافق و مخالف با حمایت امام از دانشجویان هدایت شد.
آمریکا با تمام نیروهای امدادی خود به میدان آمد و در نتیجه اقدامات دانشجویان پیرو خط امام، ضد آمریکایی شد و شورای انقلاب به دلیل سردرگمی خاص و دیدگاه های شخصی امام خمینی (ره) نتوانست به نتیجه برسد. با وجود استعفای دولت موقت، شورای انقلاب مسئولیت اداره کشور را بر عهده داشت.
امام از مذاکره با آمریکا سر باز زد و خواستار استرداد شاه شد که اخراج و فعالیت های ضد جاسوسی را کنار گذاشت، اما شرایط زمینه را برای مذاکره فراهم نکرد و تنها پس از خروج شاه از آمریکا سیاهان و گروگان ها بودند. منتشر شد.
در این شرایط فشار سیاسی داخلی و خارجی بر دوش شورای انقلاب برای اداره کشور است. انتشار اعلامیه ها و اظهارات دانشجویان اشغالگر سفارت به ویژه انتشار اسناد محرمانه سفارت مربوط به شخصیت های سیاسی از جمله چند تن از اعضای دولت موقت موجی از خشونت و تنش را ایجاد کرد.
شورای انقلاب از دانشجویان خواست تا دقت بیشتری داشته باشند، زیرا محاسبه، تفسیر، تحلیل اسناد باید با رعایت تمام شئونات اسلام و قانون و احضار دادگاه صالح انجام شود.
وی تاکید کرد: شورای انقلاب افشاگری عاجل را نمی پذیرد، زیرا این امر اخلاقی، فرهنگی، شهر و ویرانی های عظیم را آشکار می کند که با ایجاد تفرقه منجر به حل و فصل امتیازات سیاسی با گروه درگیر نهضت آزاد شده است. اما دانشجویان به کار خود ادامه دادند و فکر می کردند که تنها افشاگری است که می تواند انقلاب را از توطئه چند حزبی حفظ کند.
شعار شاگرد امام به عنوان پیام آور پخش و فاش شد، مثلاً امیرانتظام متهم به جاسوسی برای سیا شد و توسط سفارت به کشور بازگشت و زندانی شد، در صورتی که این نظر برخی از اعضای انقلاب نبود. . آنها تایید کرده اند که بازرگان جاسوس امیرانتظام نبوده و مدعی شده اند که مدارک منتشر شده هویت او را مشخص نکرده است و از اطلاعات می گوید.
اما این وضعیت پس از گروگانگیری و انتشار اسناد سفارت آمریکا به وجود آمد و گذر به تدریج تبدیل به یک بحران جهانی شد. علاوه بر تأثیر گسترده فعالیت های داخلی، روابط بین المللی ایران را تحت الشعاع قرار داد.
خشونت تعدادی از دانشجویان این کشور ناشی از رفتار احمقانه آمریکاست.مسئله بسته شدن ارز ایران در آمریکا و تهدید روزافزون.
جلسه شورای امنیت سازمان ملل تشکیل شد اما ایران نماینده ای نفرستاد.به دستور امام خمینی. امام استدلال های شورای انقلاب را نپذیرفتند و گفتند در هر صورت به ایران رای می دهند. بنابراین شورای امنیت و سپس دادگاه لاهه ایران را محکوم کردند و آمریکا خود و متحدانش را مجبور به اعمال تحریم های اقتصادی علیه ایران کردند و ایران تصمیم گرفت گروگان ها را آزمایش کند.
تقاضای استرداد و محاکمه شاه مخلوع از سوی آمریکایی ها، اقدامات سیاسی را بی اثر کرده و تبادل پیام دانشجویان آموزش پیروی از خط امام به مسلمانان ادامه دارد، به همین دلیل آمریکا فشارها را افزایش داده است. پایان روابط سیاسی آمریکا با ایران در 19 فروردین 1359، پس از توافق تحریم‌های اقتصادی، توقیف دارایی‌های ایران در آمریکا، اخراج ایرانی‌ها، دانشجویان و دیپلمات‌های ایرانی و تهدید استخراج معدن در خلیج فارس. صادرات نفت و همچنین فشار بر کشورهای اروپایی برای پیوستن به تحریم های اقتصادی علیه ایران. امام خمینی (ره) با پیامی، قطع رابطه را حاصل خیر مستضعفان و فالگیران می داند.
