سردار مصطفی آجرلو شخصیتی دوگانه دارد. بخشی از آن به سبک نظامی، حرفه و پیش‌اندیشی‌های او مربوط می‌شود و خود او گاهی اوقات از تکراری شدن اجتناب کرده است. قسمت دیگر که تا حد زیادی هدف این مقاله است مربوط به ماهیت ورزش اوست. وی یکی از مدیران برجسته ورزشی در عرصه مدیریت فوتبال در ایران است. درست است که او گاهی مفاهیم نظامی خود را در عرصه مدیریت فوتبال مطرح می کرد اما آنقدر در تیم های مختلف بازی کرد که توانست در فینال ها در لیست با سابقه ترین مدیران ورزشی قرار بگیرد. چهار دهه. مدیر او به قدری چشم نواز بود که احسان حاجوسفی با بلوک تیم ملی ایران مجبور شد به گزینه دوم بین علی کریمی و سردار آجرلو رای دهد و او را شایسته تر از علی کریمی برای این پست دانست. رئیس فدراسیون فوتبال ایران.
در واقع از گذشته می توان از لیدر امروز استقلال در لیگ برتر ایران دوری کرد و بیش از 90 درصد آن می تواند همین سردار آجرلو باشد. او از روزی که مدیریت این باشگاه را برعهده گرفت، آرامش را به این مجموعه اضافه کرد و هیچ بهانه ای برای کادر فنی و بازیکنان نگذاشت. محدوده جمع آوری شده است، حقوق ها بهبود یافته است، زیرساخت ها بهبود یافته اند و مشاغل کار خوبی برای تیم های پایه باشگاه انجام شده است. تلاش او برای بازگرداندن پول باشگاه از تبلیغات محیطی را نیز می توان غیرقابل جایگزین توصیف کرد.
این گونه است که سردار آجرلو با چنین بیوگرافی در دو وحشت متفاوت، ناگهان به رنگ قرمز حساس شد و مانند نوجوانی پر از هیجان، با ژستی مردمی به میکروفون یک خبرنگار زن واکنش نشان داد. ماجرا از حدود دو روز پیش رخ داد که سردار تصمیم گرفت با خبرنگاران درباره اتفاقات باشگاهش به ویژه در مورد مسائلی مانند سربازی استقلال صحبت کند. قبل از شروع اما لوگوی میکروفون خبرنگار را به دلیل قرمز بودن آن برداشت و در گوشه ای دیگر گذاشت! خبرنگار او بلافاصله از رفتار سردار آجرلو ابراز تعجب کرد و در یک جمله عملکرد کلی مدیرعامل استقلال را زیر سوال برد: این چه لعنتی است سردار؟
حالا همین سوال قابل تکرار است: سردار واقعا چه وحشتناک است؟ مصطفی آجرلو یکی دو روزی هم مدیر ورزشی ایران نبود که نتواند هیجانش را کنترل کند، اما چه شد که مدیری مثل سردار آجرلو به یک جریان پوپولیستی روی آورد به این امید که برخی هواداران استقلال را راضی کند؟ او وارد چرخه ای از رویدادهای آنلاین شد و احساس کرد که پس از نزدیک به 40 سال فعالیت در زمینه های مختلف، نمی بیند که چه باید باشد و شاید؟ سردار آجرلو با این اقدام هواداران فوتبال را شوکه کرد و باعث ناراحتی برخی از هواداران استقلال شد.
اگرچه او بر خلاف سایر مدیران که از کاری که انجام داده بود پشیمان نبودند، از عملکرد خود ابراز پشیمانی و عذرخواهی کردند، اما نمی شد به راحتی از کنار چنین رفتاری گذشت. او همان مدیری بود که علی کریمی را خارج از تمرین به دلیل روزه خواری از باشگاه بیرون کرد، اما بعداً در حمایت از حجاب دوست دختر فعلی استقلال صحبت کرد و توضیح داد که آنها هم مانند مجری، دختران او هستند. آقای سردار دیروز نشان داد که مدیریت سخت گیرانه ای را پشت سر گذاشته و تا حدودی ملایم و مدرن شده است، اما جدای از آن رفتارها هیچ نشانی از پوپولیسم نبود و اظهار نظر و بیان می کرد.
این همان نقطه ای است که اقدامات اخیر او برجسته و بحث برانگیز شده است. آجرلو اخیراً پس از اینکه تقریباً یک سال پیش به عنوان کاندیدای ستاد انتخاباتی فدراسیون فوتبال ظاهر شد و به دنبال تصاحب کرسی قدرت در این مجموعه بود، حساسیت بیشتری نسبت به قرمزها پیدا کرده است. با این حساب اخیرا سردار آجرلو باید همه چیز را در فوتبال آبی ایران ببیند؟ امروز خبری مبنی بر خداحافظی در پایان فصل از استقلال و تلاش برای نشستن بر صندلی فدراسیون فوتبال که با برکناری موقت عزیزی خادم باز هم مشخص شده است، وجود ندارد؟ چطور شد که با چنین حرکت مردمی آینده احتمالی خود را در فدراسیون فوتبال ایران تباه کرد و مرد شماره یک شد؟ آیا لوگوی قرمز ارزشش را دارد آقای چادا؟
