هدف اصلی مذاکرات وین چیست؟

حسن بهشتی پور می نویسد اعتماد: امروز خبرهای خوبی درباره چشم انداز مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 و آمریکا به گوش می رسد و حتی نخست وزیر در نشست داووس درباره لزوم «توافق پشت سر» گفته است. که همچنان پرانتزهایی در طرفین باز است، هنوز تصمیمی گرفته نشده است؛ بنابراین باید روزها و هفته‌ها منتظر تحول جدیدی باشیم که در بطن مذاکرات رخ می‌دهد و بر اساس آن‌ها می‌توان تصاویری از برجام احتمالی آینده دریافت کرد.

البته لازم به ذکر است که بیشتر تحلیلگران در مورد مذاکرات بر اساس شواهد مستند نیستند، بلکه بر اساس حدس و گمان و امکان سنجی هستند. همانطور که امروز در پایگاه خبری نورنیوز (رسانه های مرتبط با شورای عالی امنیت ملی) گزارش شده است، دو طرف بر سر همه چیز به توافق خواهند رسید وگرنه توافقی حاصل نخواهد شد. این بیانیه اصول اساسی مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 و ایالات متحده را تشریح می کند و برای نشان دادن امید باید توافق بی طرف بین طرفین و عدم قطعیت بین طرفین لغو شود. درك كردن.

زیرا هنوز پرانتزهای باز زیادی بین طرفین وجود دارد، اما هنوز نمی توان با اطمینان در مورد توافق صحبت کرد. بسته و در دسترس است. دو طرف باید اجازه داشته باشند که به مذاکرات ادامه دهند و عالی ترین تفسیرها را برای کاهش چنین صراحت و افشاگری انجام دهند.

اما سوالی که ممکن است با این اوصاف به ذهن بینندگان خطور کند این است که محتوای این پرانتزهای باز چیست؟ یکی از مهمترین اظهارات این است که ایالات متحده مسئول هرگونه سوء تفاهم احتمالی نیست. بر خلاف اصول صریح نظام بین‌الملل، آمریکا تضمین‌های لازم برای ادامه توافق احتمالی را رد می‌کند.

در واقع، طرف مقابل تاکید می کند که هر تفاهمی تنها تا پایان دوره ریاست جمهوری جو بایدن قابل دستیابی است، این کشور نمی تواند تفاهم آینده را تضمین کند. طبیعتا چنین توافقی برای ایران غیرقابل قبول است. با این حال، ایران می خواهد تحریم های اقتصادی را پایان دهد.

وقتی دنیای خارج متوجه می شود که تفاهم بین ایران و شرکای آن تنها برای چند سال (مثلاً تا پایان حکومت بایدن) امکان پذیر است، طبیعی است که سرمایه گذاری در ایران را رد کرده و برنامه اقتصادی مشترکی را تنظیم کنند. دراز مدت.

در واقع، در این شکل، غرب از ایران می‌خواهد که یک قرارداد غیرانتفاعی منعقد کند. بنابراین به نظر می رسد نیمی از پرانتزهای باز مذاکرات مربوط به تضمین های ایران در این زمینه باشد.

موضوع بعدی چگونگی پایان تحریم های اقتصادی است. ایران می خواهد تحریم های اقتصادی را «لغو» کند، اما آمریکا از تعلیق «تدریجی» تحریم ها صحبت می کند. زمانی که به جای لغو تحریم ها، روند تعلیق تحریم ها مطرح شود، شرکای حضور اقتصادی ایران در جهان به تقویت روابط اقتصادی و ارتباط با ایران با حساسیت و نگرانی بیشتری ادامه می دهند. با این حال، دستیابی به یک تعریف یکسان برای پایان دادن به تحریم‌های اقتصادی نامشخص است و مورد دیگر همچنان موضوع مذاکرات گسترده بین دو طرف است.

علاوه بر این، کشورهای مخالف خواستار نظارت لازم بر برنامه هسته ای جدید شده اند.برنامه هسته ای ایران هنوز مشخص نشده است. غرب خواهان بازگشت ایران به تعهدات خود است، اما در عین حال معتقد است که ایران باید از برخی توانمندی های فنی و مهندسی در این زمینه استفاده کند.

اما ایران خاطرنشان می کند که وقتی ایران باید با مقدار مشخصی تکمیل شود، فرقی نمی کند که با سانتریفیوژهای IR8 تکمیل شود یا با موتورهای IR1. در همین حال، کشورهای مخالف متعهد شده اند که از ماشین آلات پیچیده تر استفاده نکنند و بیشتر می خواهند. ایران می پذیرد.

طبیعی است که ایران بر اساس چارچوب کلی مذاکرات، تمایلی به لغو دستاوردهای فنی در زمینه ارتقا ندارد.

تدوین چنین اسناد تحلیلی مبتنی بر اسناد شفاف نیست، بلکه تفسیری از تحلیل رسانه ها و اخبار دیده شده از رسانه های مختلف داخلی و خارجی است. اگرچه پرانتزها کاملاً باز است، اما به نظر می رسد دو طرف برای دستیابی به توافق جدی هستند و در صورت ادامه مذاکرات، امکان دستیابی به توافق دور از دسترس نیست.

واقعیت این است که امروزه اکثر تحلیلگران امیدوارند که در صورت انجام این اقدام، مشکلات معیشتی و اقتصادی ایران تا حد زیادی بهبود یابد. توافقی که باید روزها و هفته ها منتظر بمانیم تا به اندازه ها و زوایای مختلف برسیم، بنابراین از این پرانتزهای باز، مسیر تفاهم مشترک باز خواهد شد.